Angels

“

Ik mis je, mam. Ik mis je ontzettend. Gelukkig is het eindelijk gaan regenen. Wanneer je luistert naar het ruisen van de regen hoor je mijn stem en dan is het net of ik er nog ben. Hoor je hoe het hoost? De zondvloed valt er bij in het niet, zoveel water komt er naar beneden. Weet je nog mam, dat ‘Noach’ mijn lievelingsverhaal was en ik niet wilde slapen voor ik het verhaal had gehoord? Elke avond vertelde jij mij daarom steeds weer opnieuw hoe Noach met zijn ark uitvaart om de wereld te redden van haar ondergang. Ik mocht dan opnoemen wie er op de ark zouden meevaren. ‘Twee soorten, Touria,’ zei jij dan en je luisterde geduldig naar mijn opsommingen. Moeilijk was het niet. Alle enge beesten bleven thuis. Slangen, kikkerdril en kakkerlakken. De klagende buurman van twee hoog uit ons portiek, Juf Mia en tante Zohra zouden zeker achterblijven. Eigen schuld. Papa mocht niet mee wanneer hij de hele dag op mij mopperde of wanneer hij ruzie met jou maakte.

— Syl van Duyn, Angels blz 9

“

Lang geleden is dat. Nu is alles anders voor mij en mijn liefste. Wij zouden zeker aan boord van de ark mogen. Liefde overwint alles. De zondvloed, de zonnegloed, de lucht en de aarde. Alleen heb ik niets meer aan een ark. Ik kan niet meer worden gered. Ik mis je, mam. Ik mis je verschrikkelijk. De klank van jouw stem, jouw hand die mijn haar borstelt, die onderzoekende blik van je. Daar kan ik ontzettend naar verlangen. Hier van bovenaf kan ik alles goed overzien. Ik zie ons huis en het balkon met jouw rozen. De speeltuin op het plein is verlaten. De regen spat op de schommels en het zand er onder is één grote modderpoel. Zonder kinderen, zonder moeders op de bankjes, zie je pas goed hoe afgeleefd en versleten de speeltoestellen zijn. Het basketbalveld naast de speeltuin staat vol plassen. De basketbalspelers zijn gevlucht. De wind heeft het zwerfvuil in een hoek tegen het ijzeren hek geblazen.

— Syl van Duyn, Angels blz 9

“

Een blauw - wit gestreepte plastic tas klappert tegen het metalen hek als een zeil tegen de mast van een jacht. Het water komt met bakken naar beneden en spoelt de hitte van de afgelopen zomer weg. Eindelijk! Naar deze regen heb ik maanden verlangd, maar voor mij komt hij te laat. Zonder hittegolf zou mijn leven misschien wel anders gelopen zijn, zou ik deel uitmaken van een ander verhaal. Een verhaal dat mensen graag willen horen. Een verhaal waar jij trots op zou zijn en waar je niet over hoeft te zwijgen. Een verhaal zonder geheimen, dat zich afspeelt binnen de poorten van het aardse paradijs. Maar zo is het voor mij niet gegaan.

— Syl van Duyn, Angels blz 9

“

Ik was verliefd. Ik dacht niet na en luisterde alleen naar mijn hart. De gevolgen overzag ik niet. Wist ik veel dat ik gebeurtenissen in gang zette, die onomkeerbaar waren. Daarom voelt de regen in mijn stad als regen in mijn hart. Niets wordt ooit weer hetzelfde. Ik maak een vrije val, maar de wereld draait door. Mijn verhaal in jouw oor fluisteren is het enige wat overblijft. Ik houd van je. Veroordeel me niet, mam. Luister naar de regen en je hoort mijn stem. Het spijt me dat ik jou en papa verdriet heb gedaan. Luister naar het ritme van de regen en bewaar mijn geheim. Ik wilde dat alles anders was gegaan. Het leven is verrukkelijk, dat heb jij me geleerd. Alles kan als je erin gelooft, maar soms is het zomaar voorbij.

— Syl van Duyn, Angels blz 9

“

Dit boek heeft mij diep geraakt, ik vond het een hele belevenis om het verhaal van Touria te lezen, vooral omdat ik me heel goed in haar kon verplaatsen en haar kon begrijpen. Het is een aanrader als je van dramatische boeken houdt, of voor jezelf moet ontdekken hoe je iemands dood moet verwerken.

— 8 februari 2009 bolcom

“

Angels is een mooi geschreven boek met uitgesproken karakters. Waar Carry Slee met dit soort problematiek humorloze karikaturen schept, is het Van Duijn gelukt om personages vlees en bloed neer te zetten. Het einde had wat mij betreft verder uitgewerkt mogen worden.

— 26 april 2008 bolcom

“

Schrijfster Syl van Duyn heeft met haar boek ‘Angels’ een mooi verhaal geschreven. Het boek leest heel vlot en Touria krijgt te maken met situaties waar veel zestienjarigen mee zullen moeten omgaan: verliefd worden, werken in een saaie supermarkt, het verlies van een goede vriend. Toch is het verhaal niet zo spannend en pakkend als het misschien had kunnen zijn. Hoewel Syl van Duyn prettig schrijft, blijven haar personages wat oppervlakkig. Dat is jammer, want daardoor is ‘Angels’ geen boek dat heel lang in je hoofd blijft zitten. In de opzet van het boek is de schrijfster wel geslaagd. Zo begint ‘Angels’ met een terugblik van Touria. Omdat je het verhaal dan nog niet gelezen hebt, kun je dit stuk op verschillende manieren begrijpen. Pas aan het eind van het boek wordt duidelijk wat er echt aan de hand is…

— Leesfeest.nl, Mieke